Izolacja tarasu
Prawidłowe wykonanie uszczelnienia tarasu wymaga zastosowania odpowiednich, sprawdzonych materiałów oraz staranności prac wykonawczych. Użyte materiały muszą być odporne na niekorzystne warunki klimatyczne, duże różnice temperatur, obciążenie chemiczne a także obciążenie użytkowe.
W pierwszej kolejności musimy wyrównać płytę stropową (w przypadku występowania nierówności). Najlepszym materiałem do takich napraw jest zastosowanie zapraw PCC, które charakteryzują się niezwykle dużą wytrzymałością i przyczepnością do starego podłoża.
Na tak przygotowane podłoże układamy warstwę paroizolacji z folii PE sklejanej na złączach lub nanosimy elastyczną masę bitumiczną (bez rozpuszczalników). Na taką izolację układamy warstwę termoizolacji (twardy styropian nienasiąkliwy, lub styrodur) a następnie warstwę przekładkową z folii PE. Warstwa ta ma za zadanie rozdzielić beton od termoizolacji (warstwa poślizgowa) i zapobiec wnikaniu zaprawy miedzy płyty izolacji.
Bezpośrednio na folię układamy warstwę dociskową z betonu min. B-20 i grubości, co najmniej 5 cm oraz wykonujemy spadek 1 - 2 %. Beton możemy zbroić siatką lub włóknami polipropylenowymi, które zapobiegną powstawaniu rys skurczowych.
Na warstwę spadkową nanosimy materiał uszczelniający. W przypadku zastosowania izolacji mineralnej (zaprawy cementowo-polimerowej) w pierwszą warstwę wtapiamy taśmę uszczelniającą na dylatacjach, obróbkach blacharskich i wzdłuż cokołów. Po wyschnięciu pierwszej warstwy nanosimy kolejną.
Na warstwę izolacji możemy już przyklejać płytki za pomocą kleju o dużej elastyczności. Płytki kleimy nakładając klej zarówno na podłoże jak i na płytki, co zapobiega gromadzeniu się wody w pustych miejscach, która zamarzając zimą odrywa okładzinę. Odstępy miedzy płytkami muszą mieć min. 5 mm i zostać wypełnione fugami elastycznymi. Połączenie płytek z cokołem oraz obróbką blacharską należy wykonać za pomocą elastycznych uszczelniaczy poliuretanowych.
W pierwszej kolejności musimy wyrównać płytę stropową (w przypadku występowania nierówności). Najlepszym materiałem do takich napraw jest zastosowanie zapraw PCC, które charakteryzują się niezwykle dużą wytrzymałością i przyczepnością do starego podłoża.
Na tak przygotowane podłoże układamy warstwę paroizolacji z folii PE sklejanej na złączach lub nanosimy elastyczną masę bitumiczną (bez rozpuszczalników). Na taką izolację układamy warstwę termoizolacji (twardy styropian nienasiąkliwy, lub styrodur) a następnie warstwę przekładkową z folii PE. Warstwa ta ma za zadanie rozdzielić beton od termoizolacji (warstwa poślizgowa) i zapobiec wnikaniu zaprawy miedzy płyty izolacji.
Bezpośrednio na folię układamy warstwę dociskową z betonu min. B-20 i grubości, co najmniej 5 cm oraz wykonujemy spadek 1 - 2 %. Beton możemy zbroić siatką lub włóknami polipropylenowymi, które zapobiegną powstawaniu rys skurczowych.
Na warstwę spadkową nanosimy materiał uszczelniający. W przypadku zastosowania izolacji mineralnej (zaprawy cementowo-polimerowej) w pierwszą warstwę wtapiamy taśmę uszczelniającą na dylatacjach, obróbkach blacharskich i wzdłuż cokołów. Po wyschnięciu pierwszej warstwy nanosimy kolejną.
Na warstwę izolacji możemy już przyklejać płytki za pomocą kleju o dużej elastyczności. Płytki kleimy nakładając klej zarówno na podłoże jak i na płytki, co zapobiega gromadzeniu się wody w pustych miejscach, która zamarzając zimą odrywa okładzinę. Odstępy miedzy płytkami muszą mieć min. 5 mm i zostać wypełnione fugami elastycznymi. Połączenie płytek z cokołem oraz obróbką blacharską należy wykonać za pomocą elastycznych uszczelniaczy poliuretanowych.
Chcesz wiedzieć więcej?
Zadzwoń do nas i umów się na bezpłatną konsultację oraz wstępny pomiar
i wycenę inwestycji
500 425 246 lub 512 512 634
Zadzwoń do nas i umów się na bezpłatną konsultację oraz wstępny pomiar
i wycenę inwestycji
500 425 246 lub 512 512 634
Tagi:
